 |
| Loona Beats Crew |
Ο χορός είναι η πιο αδικημένη από τις τέχνες. Αυτό σκέφτηκα παρακολουθώντας την εκδήλωση Εν Ρυθμώ που έγινε προχθές στο κρατικό θέατρο Βορείου Ελλάδος. Η πλατεία ήταν γεμάτη από κόσμο που περίμενε να παρακολουθήσει τους νέους χορευτές να δείξουν τις ικανότητες τους. Εντύπωση μου προκάλεσε το γεγονός, ότι η εκδήλωση δεν περιορίστηκε σε συγκεκριμένα είδη χορού. Κλασσικό, σύγχρονο, hip hop και break dance όλα είχαν θέση στην παράσταση αυτή, και όλα ήταν εξαιρετικά. Ξαφνιάστηκα όταν συνειδητοποίησα ότι υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που μπορούν να χορέψουν. Και φυσικά, αυτή είναι η άποψη ενός ανθρώπου που καμία σχέση δεν έχει με τον χορό. Και το λέω αυτό γιατί δεν κρίνω τους χορευτές, ούτε με αφορά η τεχνική τους αρτιότητα. Με αφορά αυτό που είδα εγώ, κι αυτό που είδα ήταν ότι δόθηκε η ευκαιρία σε ανθρώπους που αγαπούν τον χορό, όποιον χορό, να εκφράσουν την αγάπη τους αυτή, όλοι μαζί, στον ίδιο χώρο. Οι δύο ομάδες που ξεχώρισαν ήταν η ομάδα που παρουσίασε το τσιφτετέλι και οι
Loona Beats Crew. Για διαφορετικούς λόγους η καθεμιά. Η πρώτη ομάδα (δυστυχώς δεν συγκράτησα το όνομα) που παρουσίασε το τσιφτετέλι αποφάσισε να στείλει ένα κοινωνικό μήνυμα: Ξεκολλάτε από την τηλεόραση. Μου ταίριαζε πολύ με το σκηνικό έξω από το κρατικό θέατρο, στον Λευκό Πύργο, όπου διαδήλωναν οι αγανακτισμένοι. Ο καθένας αγωνίζεται με τα μέσα που διαθέτει λοιπόν. Οι Loona Beats Crew από την άλλη, με εξέπληξαν ευχάριστα με την δυναμική παρουσία τους πάνω στην σκηνή, την πειθαρχία και τον επαγγελματισμό τους. Χωρίς να έχω καμία διάθεση να αδικήσω τις υπόλοιπες ομάδες, και σύμφωνα με τα υποκειμενικά κριτήρια του καθενός, νομίζω ότι η εμφάνιση των Loona Beats ανέβασε κατά πολύ το επίπεδο της εκδήλωσης. Να ξαναγυρίσω στην αρχή τώρα, γιατί ξέφυγα. Ε ναι λοιπόν, ο χορός είναι η πιο αδικημένη των τεχνών. Κάποια είδη χορού τέλος πάντων. Το κλασσικό κυρίως, λιγότερο το σύγχρονο, μπορούν να σταθούν μόνα τους στη σκηνή σαν έργα, αυτόνομα. Δεν βλέπω να συμβαίνει το ίδιο και με τους πιο μοντέρνους χορούς όπως το hip hop και to break dance. ΄Με λύπη διαπιστώνω ότι οι χορευτές αυτοί καταλήγουν να πλαισιώνουν τραγουδιστές και τραγουδίστριες σε νυχτερινά κέντρα και συναυλίες. Άντε οι πολύ καλοί να γίνουν και δάσκαλοι σε σχολές. Ε μα είναι προοπτική αυτή για να ασχοληθείς σοβαρά με ένα κατά τα άλλα σοβαρό χορό; Πρέπει να δοθούν κίνητρα στα παιδιά αυτά ώστε να ασχοληθούν επαγγελματικά με αυτό που κάνουν καλά για να το κάνουν καλύτερα. Και εκεί είναι που μου την δίνει στα νεύρα. Τα Μέσα δίνουν χώρο και χρόνο σε υποτιθέμενα αστέρια της εγχώριας -μην χέσω- show biz να κατακρεουργούν τον χορό. Βλέπε Dancing with the stars. Δεν θα με χάλαγε καθόλου να δω ένα show με νέα παιδιά που θα παρουσιάζουν τις χορογραφίες τους. Όχι ανταγωνιστικά μεταξύ ομάδων. Απλά ένα καλλιτεχνικό show με διαφορετικές ομάδες κάθε φορά. Αυτά τα ωραία.
